Την Κυριακή 10 Οκτωβρίου οι Φίλοι πραγματοποιήσαμε την 1η ημερήσια εκδρομή μας στην περιοχή του Φενεού, στη δυτική πλευρά του Νομού Κορινθίας, μετά από ενάμιση χρόνο – λόγω της πανδημίας – και τηρώντας όλα τα προβλεπόμενα υγειονομικά πρωτόκολλα (εμβολιασμού, μάσκες , αντισηπτικά και αποστάσεις).
Παρά τις περί αντιθέτου προβλέψεις για κακοκαιρία, απολαύσαμε μια θαυμάσια μέρα και μετά από σχεδόν τρεις ώρες διαδρομή και αφού διασχίσαμε αμπελώνες ,πετρόχτιστα ορεινά χωριά , την ελώδη λίμνη της Στυμφαλίας , φτάσαμε στην ιδιαιτέρου κάλλους φύση που περιβάλλει τη Λίμνη Δόξα, η οποία δημιουργήθηκε μετά την κατασκευή φράγματος που χώρισε τους ποταμούς Δόξα και Όλβιο.
Πρώτη μας στάση στην Ι. Μονή του Αγίου Γεωργίου ,που ελάχιστα λεπτά από τη λίμνη, στέκει επιβλητικά στη νέα της θέση, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων. Το συγκεκριμένο μοναστήρι έχει μακρόχρονη ιστορία, αφού διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821 και χρησίμευσε ως αρχηγείο της Φιλικής Εταιρείας.
Είναι ένα τριώροφο εντυπωσιακό οικοδόμημα που κατασκευάστηκε το 1693, αλλά ανακαινίστηκε λόγω πυρκαγιάς το 1754.Στο κέντρο του μοναστηριού δεσπόζει το καθολικό της Μονής,. Περνώντας την πύλη του με την ανάγλυφη παράσταση του Αγίου Γεωργίου, έργο του 18ου αιώνα, παρατηρούμε το εσωτερικό του ναού ― μια βασιλική με τρούλο. Είναι χωρισμένος σε τρία μέρη: στον νάρθηκα, στον κυρίως ναό (διαθέτει τρεις θύρες) και στο ιερό.
Ο ναός είναι εικονογραφημένος με τοιχογραφίες σπάνιας τέχνης και λεπτότατης κατεργασίας από τον ζωγράφο Παναγιώτη από τα Ιωάννινα το διάστημα 1762-1768. Οι τοιχογραφίες είναι επηρεασμένες από την Κρητική Σχολή και διακρίνονται για την εκφραστικότητα και τη ζωντάνια τους.
Αφού μας κέρασαν γλυκό τριαντάφυλλο στο Αρχονταρίκι , απ όπου θαυμάσαμε την καταπληκτική θέα της λίμνης κατηφορίσαμε προς τη λίμνη όπου υπάρχει μια χωμάτινη λωρίδα γης που σε οδηγεί στον ναό του Αγίου Φανουρίου. Πριν ο ναός λάβει τη σημερινή του ονομασία, κατά τον 14ο αιώνα χτίστηκε εκεί το Παλαιομονάστηρο, παλιό καθολικό της μονής Αγίου Γεωργίου, που τον 17ο αιώνα, εγκαταλείφθηκε, όταν η λίμνη Φενεού κατέκλυσε ολόκληρη την κοιλάδα, αναγκάζοντας τους μοναχούς να χτίσουν ψηλότερα το νέο μοναστήρι. Στα νότια του ναού σώζονται τα ερείπια κτισμάτων που ανήκουν στην αρχική μονή.
Μετά κατευθυνθήκαμε σε ταβέρνα της περιοχής όπου γευματίσαμε εξαιρετικά έχοντας απέναντί μας την πιο όμορφη θέα . Τη λίμνη Δόξα !
Επιστρέψαμε στην Αθήνα πριν βραδιάσει.
Τους Φίλους συνόδεψε και ξενάγησε ο κ. Σταύρος Αρβανιτόπουλος Δρ Βυζαντινολογίας , που για μια ακόμα φορά μας εντυπωσίασε με τις γνώσεις του και τον χειμαρρώδη λόγο του και τον ευχαριστούμε θερμά.
Γιώργος Πισιμίσης