Οδός Άγρας αριθμός 20.
Φωλιασμένο στον πευκόφυτο λόφο του Αρδηττού, το νησιώτικο σπίτι με τα μπλε παραθυρόφυλλα μας περίμενε. Η κ.Άννα Λόντου ήταν εκεί για να μας ξεναγήσει, με μιαν απαράμιλλη νεανική ζωντάνια, στους χώρους της κατοικίας του Γιώργου Σεφέρη και της μητέρας της, Μαρώς Σεφέρη, ανασύροντας διαρκώς για χάρη μας με τα λόγια της τα σπαράγματα των πιο γλυκών της αναμνήσεων.
Μας πέρασε από το γραφείο του ποιητή που διατηρείται όπως το άφησε, στο καθιστικό μπροστά στο τζάκι όπου δεχόταν τους φίλους του, για να μας βγάλει στην κρυφή εσωτερική αυλή, εκεί όπου βρήκε τον ποιητή το απόγευμα της 24 Οκτωβρίου 1963, όταν η ελληνική ποίηση έκανε τον γύρο του κόσμου. Αποχαιρετίσαμε τον μοναδικό αυτό χώρο από την πλακόστρωτη ταράτσα με την ανοιχτή θέα στην Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό.
Όσα νιώσαμε, έχουν μείνει στην ποίηση:
“…και είσαι
σ΄ένα μεγάλο σπίτι με πολλά παράθυρα ανοιχτά
τρέχοντας από κάμαρα σε κάμαρα, δεν ξέροντας από πού
να κοιτάξεις πρώτα,
γιατί θα φύγουν τα πεύκα και τα καθρεφτισμένα βουνά
και το τιτίβισμα των πουλιών
θ΄αδειάσει η θάλασσα, θρυμματισμένο γυαλί, από βοριά
και νότο
θ΄αδειάσουν τα μάτια σου απ΄το φως της μέρας
πώς σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια.”
(απόσπασμα από την “Κίχλη”, 1946).
Τους Φίλους συνόδεψε η Φρύνη Παπαλημναίου.
Φωτογραφίες : Γιώργος Πισιμίσης