Οι Φίλοι επισκεφθήκαμε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), το οποίο στεγάζεται στο πρώην Ζυθοποιείο ΦΙΞ στη Λεωφόρο Καλλιρρόης και ξεναγηθήκαμε από την Ιστορικό Τέχνης κ. Μαρίνα Τσέκου. Στο ΕΜΣΤ εκτίθενται περίπου 200 έργα σύγχρονων καλλιτεχνών σε 4 ορόφους. Στην είσοδο του επιβλητικού κτηρίου μέχρι χθες ήταν εκτεθειμένη ξύλινη κατασκευή ευρωπαίου καλλιτέχνη, επάνω στην οποία είχαν τοποθετηθεί, με την άδεια του, χειροποίητα έργα, κυρίως πλεκτά, Ελληνίδων τρόφιμων ιδρυμάτων. Η μόνιμη συλλογή του Μουσείου εκτίθεται στον 2ο, 3ο και 4ο όροφο, υπάρχει όμως πρόγραμμα ανά διετία αλλαγής των έργων, ώστε να μπορέσουν να εκτεθούν όλα όσα έχει στην κατοχή του το ΕΜΣΤ. Στον 2ο όροφο εκτίθεται η εγκατάσταση «Φτιάξ’ το» του 2004, της Mona Hatum, η οποία είναι φτιαγμένη από πολλά σκουριασμένα βιομηχανικά εξαρτήματα και έπιπλα που βρήκε η καλλιτέχνις στους χώρους του πρώην ζυθοποιείου, πριν από την ανακατασκευή του.
Στη συνέχεια είδαμε το έργο του γνωστού ζωγράφου Βλάση Κανιάρη «Τιμής ένεκεν στους τοίχους της Αθήνας 1941….1959» (δωρεά της χήρας Μ. Κανιάρη) και την εγκατάσταση «Το κουτσό, 1974», 6 ανθρώπινες φιγούρες, 9 βαλίτσες, 1 κλουβί επάνω σε βάση από πισσόχαρτο με το σχέδιο κουτσού ζωγραφισμένο με κιμωλία (αγορά του ΕΜΣΤ το 2000). Μεταπολεμικά και ιδιαίτερα τις δεκαετίες 1960 και 1970 εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Αυτή η μετανάστευση έχει συνδυαστεί με το έργο του ζωγράφου Δημοσθένη Κοκκινίδη την «Γερμανική σημαία», λόγω του όγκου Ελλήνων μεταναστών στην Γερμανία. Έργα του Δημοσθένη Κοκκινίδη εκτίθενται αρκετά. Είδαμε εγκατάσταση του εκπροσώπου της “arte povera” Γιάννη Κουνέλλη με σιδηροδοκούς και ένα τραπέζι με σάκκους γεμάτους κάρβουνα. Το έργο επιδέχεται πάμπολλες ερμηνείες, από καύση ζώων ως θυσία στους θεούς μέχρι καύση νεκρών και βεβαίως πολλές άλλες.
Είδαμε επίσης έργο του Κώστα Τσόκλη «Ο οδοιπόρος», άτομο με μικρή βαλίτσα στο χέρι, περιέχουσα κομμάτια από τη ζωή του, να προχωρεί διαρκώς προς το άγνωστο. Είδαμε επίσης το ξύλινο καράβι («Η ζωή») ευρωπαίου καλλιτέχνη, το οποίο είναι επισκέψιμο για να δει ο επισκέπτης, μέσα σε χαρτόκουτα, αντικείμενα από όλες τις φάσεις της ζωής του. Νέος Έλληνας καλλιτέχνης παρουσιάζει ένα διάδρομο από μικρά πλακίδια χρώματος ανοιχτού και σκούρου μπλε, ο οποίος κατά μήκος στενεύει ή φαρδαίνει αναλόγως την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας μέσα σε ένα χρόνο.
Η ξενάγηση και οι εξηγήσεις της κυρίας Μαρίνας Τσέκου ήσαν πολύτιμες για την κατανόηση των εκθεμάτων. Την ευχαριστούμε θερμότατα για την εξαιρετική ξενάγηση, την υπομονή της και την προθυμία της να απαντά στις ερωτήσεις των Φίλων.
Κείμενο: Ρωξάνη Τσιμπιροπούλου
Φωτογραφίες: Ρωξάνη Τσιμπιροπούλου, Νεκταρία-Ελευθερία Φιλντίση