Αστέρω
Μουσείο Μπενάκη/Πειραιώς 138
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 20.30 μ.μ.
Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 11.30 π.μ.
Βωβή ταινία μεγάλου μήκους του Δημήτρη Γαζιάδη (1929)
Ρομάντζο του Παύλου Νιρβάνα με τους Αλίκη Θεοδωρίδου, Κώστα Μουσούρη, Αιμίλιο Βεάκη, Δημήτρη Τσακίρη κ.α.
Σύνθεση μουσικής – συνοδεία στο πιάνο: Φίλιππος Τσαλαχούρης
Γενική είσοδος: 10€
Αστέρω
Η τρίτη παραγωγή της DAG Film σκιαγραφεί το πορτρέτο της Αστέρως, μιας ερωτευμένης βοσκοπούλας, την οποία υποδύεται η πολύ γνωστή τότε ηθοποιός Αλίκη Θεοδωρίδου. Το σενάριο βασίζεται σε κείμενο του Παύλου Νιρβάνα, διασκευή του μυθιστορήματος της Αμερικανίδας Έλεν Χαντ Τζάκσον “Ραμόνα”, που αφηγούνταν έναν απαγορευμένο έρωτα μεταξύ Ινδιάνων – και είχε μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη από τον Νταίηβιντ Γκρίφιθ. Η ελληνική εκδοχή τοποθετείται σ’ ένα ορεινό χωριό της Πελοποννήσου, όπου ζει ο πλούσιος τσέλιγκας κυρ-Μήτρος με τη γυναίκα του Ασημίνα, τον γιο του Θύμιο και την ψυχοκόρη του Αστέρω. Τα παιδιά αγαπιούνται, αλλά ο κυρ-Μήτρος παντρεύει την Αστέρω με τον αρχιτσέλιγκα Στάμο. Όταν όμως ο Στάμος σκοτώνεται και η Αστέρω χάνει τα λογικά της, ο κυρ-Μήτρος, που βλέπει τον γιο του να μαραζώνει, του αποκαλύπτει ότι όλη τους η περιουσία είναι της Αστέρως και τον προτρέπει να την παντρευτεί.
Στο είδος της ταινίας-«φουστανέλας» ή «βουκολικής περιπέτειας», που είχε μεγάλη απήχηση στο κοινό, θα βασιστούν μεγάλες εμπορικές επιτυχίες της εποχής, βωβές και ομιλούσες. Η εξιδανίκευση της ελληνικής υπαίθρου λειτουργεί ως διέξοδος στις αντίξοες συνθήκες της καθημερινότητας. Καθώς η ελληνική διανόηση δεν έχει ακόμα στραφεί στο αστικό προλεταριάτο, οι ταινίες της εποχής αξιοποιούν μελοδραματικά μοτίβα και ποιμενικά δράματα από το ρεπερτόριο της θεατρικής σκηνής και της ξένης κινηματογραφικής παραγωγής.
Τον Ιανουάριο του 1944 κυκλοφόρησε στις αίθουσες ομιλούσα εκδοχή της Αστέρως, με μουσική του Γιάννη Βιδάλη, ενώ το 1959 γυρίστηκε από τον Ντίνο Δημόπουλο το πασίγνωστο ριμέικ με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, σ’ έναν από τους πρώτους ρόλους της κινηματογραφικής καριέρας της.
Η Αστέρω του 1929 αποκαταστάθηκε με βάση την κόπια με γαλλικούς μεσότιτλους που ανακαλύφθηκε το 2003 στη Γαλλική Ταινιοθήκη χάρη στο κοινοτικό πρόγραμμα Lumière – το οποίο, από το 1992, έθεσε τις βάσεις για επιστάμενη έρευνα προκειμένου να ανευρεθούν χαμένες ταινίες. Η αποκατάσταση του μοναδικού αυτού αντιτύπου της ταινίας αποτελεί καρπό συνεργασίας της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και της Γαλλικής Ταινιοθήκης.