Μια οικιστική παρέμβαση του Μεσοπολέμου, που συγκέρασε τις πιεστικές στεγαστικές ανάγκες των πληθυσμιακών μετακινήσεων που προκάλεσαν τα πολεμικά γεγονότα που είχαν προηγηθεί, και τη δημιουργική διάθεση πρωτοπόρων και προοδευτικών οικιστών που τόλμησαν δίπλα στο εξοχικό χωριουδάκι των Πατησίων, στα εξοχικά κέντρα και τις μπυραρίες του οποίου περνούσαν οι Αθηναίοι την Πρωτομαγιά τους, να δημιουργήσουν μια κηπούπολη στα αγγλικά κυρίως πρότυπα, με πλατείες, δενδροστοιχίες και πανταχόθεν ελεύθερη δόμηση.
Τα σπίτια τυποποιημένα με ισόγειο και όροφο αλλά και ιδιότυπα, συνδύασαν την επιρροή του σφύζοντος τότε στην Ευρώπη μοντέρνου κινήματος, αλλά και πλήθος εκλεκτικιστικών επιλογών, με ιδιαίτερη έμφαση σε στοιχεία της ελληνικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Είδαμε το σπίτι που κατοίκησε ο Πικιώνης και το πηλιωρίτικο που έκτισε, το σπίτι του Κόντογλου, τη θέση του σπιτιού του Παπαλουκά, τη θέση του σπιτιού του Βαλσαμάκη, το σπίτι του Γληνού, δίπλα του εκείνο του Μαρινάτου, την οικία της Φρόσως Μενεγάκη και πλήθος άλλα που σώζονται έχοντας αλλάξει χρήση, όπως η γαλλική σχολή “Άγιος Παύλος”, η ιταλική σχολή, η σχολή Χατζηδάκι (νυν ΟΑΕΔ), παιδικοί σταθμοί και μεζεδοπωλεία.
Ξεναγός μας σε αυτόν τον ιστορικό περίπατο, η ερευνήτρια εκπαιδευτικός και μέλος του Δ.Σ. του ιδρύματος Γληνού, κ. Μαριάνθη Μπέλα, που μας εισήγαγε στην δράση, το έργο και την κληρονομιά της περίφημης “Σχολής Κυπριάδη”.
Φρύνη Παπαλημναίου.
Φωτογραφίες: Γιώργος Πισιμίσης