Οι Φίλοι επισκεφθήκαμε το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών για την έκθεση «Αφίσες και σχέδια για τον κινηματογράφο» του Γιώργου Βακιρτζή. Μια έκθεση μοναδική στο είδος της, από τη συλλογή της “Starlets Collection” των κ.κ. Αλεξάνδρου Μακρή και Χρήστου Μαργαρίτη. Είδαμε πάμπολλες αφίσες με όλους τους γνωστούς ηθοποιούς Έλληνες και ξένους, είδαμε πολλά σχέδια και μέσα σε προθήκες τα χρώματα, τα διάφορα πινέλα, τις κόλλες (ψαρόκολλα) και γενικώς ό,τι χρειαζόταν για την καλλίτερη απόδοση της αφίσας. Ο εκ των συλλεκτών κ. Χρήστος Μαργαρίτης με γλαφυρότατο τρόπο μας μίλησε για τους καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν με την αφίσα και την τελειοποίησή της. Ο πρώτος διδάξας ήταν ο Θ. Αρμενόπουλος, στη συνέχεια εμφανίστηκε ο Στέφανος Αλμαλιώτης, ο οποίος εβελτίωσε κατά πολύ την τεχνική και την εμφάνιση των γιγαντοαφισών. Αυτοί οι ζωγράφοι δούλευαν κατ’ αποκλειστικότητα για τους αιθουσάρχες της εποχής. Οι κινηματογράφοι ήσαν πολλοί και ο ανταγωνισμός φοβερός. Ο Αλμαλιώτης ζωγράφιζε τις αφίσες του Ορφέα και του παρακείμενου Έσπερου.
Τον Γιώργο Βακιρτζή ανέδειξε ο Στέφανος Αλμαλιώτης. Ο Βακιρτζής γεννήθηκε το 1923 στην Μ. Ασία και ήλθε στην Ελλάδα με την Μικρασιατική Καταστροφή. Πρώτα στην Μυτιλήνη και μετά στην Αθήνα, όπου απέθανε το 1988. Αναζητώντας εργασία γνώρισε τον Αλμαλιώτη, ο οποίος κατάλαβε το ταλέντο του νεαρού και τον κατηύθυνε προς τη Σχολή Καλών Τεχνών. Η τέχνη του Βακιρτζή αναγνωρίσθηκε γρήγορα, οπότε ανέλαβε τις γιγαντοαφίσες του κινηματογράφου Αττικόν στην αρχή, έχοντας και το studio του κάτω από το Αττικόν, στη συνέχεια ανέλαβε και τον Απόλλωνα. Η ζωγραφική των γιγαντοαφισών ήταν εντατική δουλειά και επίπονη που έπρεπε να γίνει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Τη Δευτέρα άλλαζε το έργο, η αφίσα έπρεπε να κρεμαστεί πρωί-πρωί, ώστε οι κινηματογραφόφιλοι να ενημερωθούν για τη νέα ταινία. Ο Βακιρτζής γνώρισε κάποια στιγμή στη ζωή του τον διάσημο Ελληνοαμερικανό Σπύρο Σκούρα, ιδιοκτήτη της Skouras Films, μαζί με τα δύο αδέρφια του. Εδούλεψε και γι’ αυτούς μερικά χρόνια. Στις περιοχές εκτός του κέντρου των Αθηνών είχαν εμφανισθεί και άλλοι ζωγράφοι γιγαντοαφισών, όπως, ο Ανδρεάκος, ο οποίος δούλεψε για το Αθήναιον των Αμπελοκήπων, ο Δημητρίου, οποίος εργάσθηκε και αυτός στους εκτός κέντρου κινηματογράφους, αλλά και άλλοι.
Η ζωγραφική της γιγαντοαφίσας κατά τη δεκαετία του ’70, κυρίως όμως του ’80 έπαυσε να έχει ενδιαφέρον, διότι με τη διάδοση της τηλεόρασης στην Ελλάδα καλύφθηκαν οι ανάγκες ψυχαγωγίας της κοινωνίας. Το ενδιαφέρον για την παραγωγή γιγαντοαφισών μειώθηκε σημαντικά. Η ενδιαφέρουσα αυτή έκθεση με την εξαιρετική ξενάγηση του κ. Χρήστου Μαργαρίτη, απέκτησε για μας άλλη διάσταση. Τον ευχαριστούμε θερμότατα.
Κείμενο: Ρωξάνη Τσιμπιροπούλου
Φωτογραφίες: Γιώργος Κλαυδιανός